Benim varlığımı ilk hissettiğinde, senin için belki çok sıradan ve çok doğal bir olaydı. Çünkü, ilk çocuğun değildim. Anneliği ben olmasam da tatmıştın. Kim bilir, belki de gerçekten sıradan bir şeydi. Ama benim için, sen hiç sıradan normal biri olmadın, hep biriciktin. Bana göre, güçlü ve dirayetli bir kadındın. Bunu nasıl yapıyordun bilmiyorum ama her şeyi önceden bilirdin.
Ama bir gün kanatlanıp gittin. Beni sensiz bıraktın. Senin annen de seni, senin bizi bıraktığından daha erken bırakmıştı. Üstelik “hamilesin” diye…Rahmete erdiğini bile senden saklamışlardı.
Hatta bazen, gidinceye dek ana annemi hatırlayıp özlemle ağlardın. İçin için sana kızardım; ''koca kadın olmuşsun bizler senin neyine yetmiyoruz da, sen anneni hiç unutmuyorsun?'' diye!
Kimse için üzülmene dayanamazdım. Ne büyülü sevgiydi sana karşı hissettiklerim. Halâ, sana olan aşkımın bir hale gibi, bedenimi kapladığını hissedip ürperiyorum.
Anne sevgisi belki de, en büyük aşk. Düşünsenize onların bedenlerinde can buluyoruz. Canlarından kopan canlarız. Onların bir çok evlatları olabilir ama bizler için annelerimiz biricik
Biriciklerimiz için, yılda bir günü özel kılmışlar: Bugün, “Anneler Günü“ olsun diye.
Çıkış noktası da annesi yaşarken kıymetini bilmeyen bir kişinin, onu kaybettikten sonra yaşadığı psikoloji, özlem ve pişmanlıktan duyduğu üzüntüymüş.
Anne-evlat sevgisi böylece sembolik bir güne sığdırılmış. Günümüzde ise tamamen hediye al-ver, neredeyse bir gösterişe dönüşmüş durumda.
Oysa, sevgi insanın yüreğindedir ve yine Allah herkese hayırlı evlatlar yetiştirmeyi nasip etsin.
Herkesin annesi ve de evladı kendine kıymetlidir. Ancak sevdiklerimizle ilişkilerimizi hediye alış-verişine dönüştürdüğümüzde çocuklarının maddi isteklerini karşılayıp sevgisini göstermeyi unutan ebeveynlere benzeme tehlikesini, gözden kaçırmamak gerekir. ''Hediyesini aldım, görevimi tamamladım, oh vicdanımda rahat'' ne güzel bir aldanış değil mi?
Eğer böyle evlatlarınız varsa, değerli anneler sizde lütfen gücenmeyin, çocuklarınız sizin aynanızdır. Bilmem anlatabildim mi?
Her şey bir yana vatana, millete evlatlar yetiştiren, bugün evladının kokusuna hasret kalan annelerin ellerinden saygıyla öpüyorum. Hayatta olmayan annelerimize Allahtan rahmet diliyorum ve anne-evlat diz-dize yaşayanlara muhabbetlerinin devamını diliyorum.
Tabii ki annelik özlemi çekenlere de, her şeyin gönüllerince olmasını diliyorum. Bir de engelli annelerinin yaşadıkları çetin mücadelede kolaylıklar diliyorum. Ve yoksunluklar içerisinde yaşayıp, evladını maddi manevi olarak yetmekte güçlük çeken annelerin de, bir çıkış yolu bulmalarını umut ederek, değerli annelerimizin günlerini kutluyorum.