Senin çok sevdiğin yazarlar, şairler hep erken yaşta öldüler: Örneğin Tevfik Fikret (1867-1915,tam 46 yaşında), Namık Kemal (1840-1888,48 yaşında), Ziya Gökalp (1876-1924, 48 yaşında), Orhan Veli Kanık (1914-1950, 36 yaşında), Cahit Sıtkı Tarancı (1910-1956, 46 yaşında), Kemalettin Kamu (1901-1948, 47 yaşında) bu hayattan göçüp gittiler. Bir söz vardır: Yırtıcı kartallar fazla yaşamazmış! Sen de 39 yaşında ‘’eyvallah’’ dedin bu dünyaya.
Senin çok sevdiğin yazarlar, şairler hep erken yaşta öldüler: Örneğin Tevfik Fikret (1867-1915,tam 46 yaşında), Namık Kemal (1840-1888,48 yaşında), Ziya Gökalp (1876-1924, 48 yaşında), Orhan Veli Kanık (1914-1950, 36 yaşında), Cahit Sıtkı Tarancı (1910-1956, 46 yaşında), Kemalettin Kamu (1901-1948, 47 yaşında) bu hayattan göçüp gittiler. Bir söz vardır: Yırtıcı kartallar fazla yaşamazmış! Sen de 39 yaşında ‘’eyvallah’’ dedin bu dünyaya.
Yukarıdaki şairlerin sözleri ve dörtlükleriyle süslemiştin İstanbul’da Kadıköy-Acıbadem’deki kaldığın evin duvarlarını. Yeditepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ndeki tahsilini, Kadıköy Gençlik Kolları Başkanlığın sebebiyle uzatmıştın. Olsun! Atatürkçü bir gence, bu yoldaki çalışmaları nedeniyle helal olsun uzatılan yıllar.. Ne diyordu o duvardaki Tevfik Fikret dörtlüğü:
Koşan elbet varır, düşen kalkar
Kara taştan su damla damla akar birikir bir gümüş göl olur
Arayan hakkı en sonunda bulur.
Güzel düşün, iyi hisset, yanılma, aldanma, ne varsa doğrudadır. Doğruluk şaşar sanma! Ve… Namık Kemal’den bir dörtlük vardı cemekânlı vitrindi.
Altı da bir üstü de birdir yerin
Arş yiğitler vatan imdadına!
Cümlemizin validemizdir vatan
Herkesi lütfuyla odur besleyen
Bastı aduv göğsüne biz sağ iken
Arş yiğitler vatan imdadına!
Orhan Veli unutulur muydu senin kitap dolabının vitrininde:
…Bilmem ki nasıl anlatsam
Size derdimi nasıl?
Gönül yarası desem değil
Ekmek parası desem değil
Bir dert ki, düşman başına
Dayanılır gibi değil!
Nasıl ağlasam Özgür, nasıl nasıl?
Kızılırmak misali derinden, içten.
Kimseler duymadan gürül gürül nasıl ağlasam?
Ve.. o yazılardan bir beyit daha:
Ziya Paşa’dan, sana senden gelir ancak bir işte dâd lazımsa
Ümidin kes zaferden gayrıdan imdat lazımsa.
SEVGİLİ OĞLUM,
Yapabilseydim heykelini acının gözyaşlarıyla granitten Çağlasaydım Çoruh dereleri gibi Ve o Acıbadem’deki evin duvarlarındaki bir dörtlük daha geldi aklıma. Meğer Yunus senin için söylemiş bunun da farkında değilmişiz…Bu dünyada bir nesneye/ yanar içim, göynür özüm
Yiğit iken ölenlere / Gök ekini biçmiş gibi
Bu kadar erken ölünür müydü Özgür’üm?
Nedir ki 39 yaş?
Sen ki, Başbakan Yardımcısı Prof. Dr. Erdal İnönü’ye kitap satan çocuktun! Hacıbektaş şenliklerine gelmişti. O zamanlar da bu şenlikler muhteşem oluyordu. 90’lı yıllardı. Benim Atatürkçü Düşünce-Türk Rönesansı, Sosyal Güvenlik Öncüsü Ahi Evran ve Ahilik, Hacı Bektaş Veli –lâik ulusal kültür, adlı kitaplarımı Hacıbektaş Müzesi’nin önünde satıyordun. Heyet halinde gelen Erdal İnönü başını okşamış ve sana ‘’bunları sen mi satıyorsun küçük delikanlı’’ diyerek birer sayı almıştı. Bundan çok gönenmiştin! 5 yaşında Kırşehir’de yaptığın ayakkabı boyacılığı ile bu kitap işini birleştirmesini iyi bilmiştin. Ve.. o gece benim kâtibimle araba da uyumuştunuz.
Lise yıllarında Orta Anadolu’ya yayın yapan bir radyonun spiker, dj’liğini yapmıştın. Yetenekli bir çocuktun. Üniversite yıllarında Kadıköy CHP Gençlik Kolları Başkanlığın, iki yıl sürmüştü. Samsun’dan Ankara’ya bağımsızlık bayrağını taşımıştın. Bu, büyük bir olaydı. Gençlik Kolları Başkanlığından sonra avukat olunca Kırşehir’de sürdürmüştü bi süre. İnsani ilişkilerinde son derece mükemmeldi. Sana, bir iletişim uzmanı diyebilirdik! CHP Kırşehir İl örgütü’nün düzenlediği “Kadın Hakları’’ konulu konferansta şahaneydin. Hitabetin, samimi konuşmanla dinleyicilere hakimdin. Özden ve insandırıcı bir konuşmaydı. Yazıhanenin duvarında asılı bulunan Şeyh Edebali’nin şu sözlerinin hakkını vermiş gibiydin:
“…Avun oğlum, avun, / Güçlüsün, kuvvetlisin,akıllısın / Kelamlısın. Ama bunları, nerede, nasıl kullanacağını bilmezsen/Öfken ve nefsin bir olup, aklını yener / Sabah rüzgarlarında savrulup gidersen, daima sabırlı, sebatlı ve iradene sahip olasın,/ Dünya senin gözlerinin gördüğü gibi büyük değildir./ Bütün fethedilmemiş gizemler, bilinmeyen görülmeyenler, Ancak senin erdeminle gün ışığına çıkacaktır. Ananı atanı say! Bereket büyüklerle beraberdir.
Bu dünyada inancını kaybedersen / Yeşilken çorak olur, çöllere dönersin. Açık sözlü ol / Her sözü üstüne alma, gördün söyleme, bildin bilme. Sevildiğin yere sık sık gidip gelme / Kalkar itibarın muhabber olmaz. Üç kişiye acı: cahiller arasındaki alime / Zenginken fakir düşene / Hatırlı iken itibarını kaybedene ./ Unutma ki, yüksekte yer tutanlar ,aşağıdakiler kadar emniyette değildir.
HAKLI OLDUGUNDA MÜCADELEDEN KORKMA!/BİLESİN Kİ ATIN İYİSİNE DORU,YİĞİDİN İYİSİNE DELİ DERLER.
Yazıhaneni akademik yuvaya dönüştüren sözlerden biri de ‘’Gençlik Andı’’ idi. Her Türk gencinin kalbinde, kafasında yankılanan bir ant!
Şimdi, bu andı bazı okullarda yasaklayan çakır-çukur adamlar çıksa da Türk Milleti’nin beyninden ve kalbinden kimse çıkaramaz!
Ofisindeki metinlerden, öğretici, didaktik alıntılardan biri daha:
Atatürk, bağımsızlığın olduğu yerdedir.
Atatürk, bilimin olduğu yerdedir.
Atatürk, eşitliğin, adaletin olduğu yerdedir.
Atatürk, barışın olduğu yerdedir.
Atatürk, özgürlüğün olduğu yerdedir.
Atatürk, halkının yüzünün güldüğü yerdedir.
Atatürk, yaratıcılığın, yapıcılığın olduğu yerdedir.
Atatürk, yalanın, dolandırıcılığın, hırsızlığın olmadığı yerdedir.
Atatürk, güzeldedir, gerçektedir, erdemdedir.
Evet… kısa ve altın gibi ömründe ayrılmadın Atatürkçü Düşünce sisteminden! Bu sevgiyle yetiştin ve bu sevgiyle yaşadın! Senin Atatürk sevgin, tarihin derinliklerinden geliyordu. Türk-İslam düşüncesine yer tutan fikirleri de ihmal etmedin:
Nasihatler:
Yaşlılık gelmeden gençliğin/yoksulluk gelmeden varlığın
Ayrılık gelmeden vuslatın /hastalık gelmeden sıhhatin
İş vakti gelmeden boş zamanın kıymetini bil!
Öğüdü de akademik nitelikteki yazıhanenin duvarlarında asılıydı.
Ve… Hz. Ali’nin bıçkın ve yüksek karakter ifade eden bir sözü: ‘’Bin kez mazlum ol, bir kez zalîm olma!’’
Sen bu atmosferin çocuğuydun sevgili Özgür, neden erken gittin, neden? Sana bu ülkenin ihtiyacı vardı. Eşinin, çocuğunun, ailenin bu milletin ve bu ülkenin, istikbal vade.
Tanzimat dönemi şairlerinden Recaizade Mahmut Ekrem(1847-1914)’in 15 yaşında vefat eden oğlu Nijat için yazdığı şiir tam, sana, senin yüreğimizi yakan acına ve bana, bize uygun! Onu alıyorum:
Her tarafta seni arar gözlerim
Sana mahsus hep düşüncem, sözlerim,
Bilsen Nijat seni nasıl özlerim!
Gittin ama yavrum 15 yaşında
Yakışmadı adın mezar taşında!
Felek fırsat verip yaşın dolaydı
Yılın bari yirmi beşi bulaydı
Sen gitmeden ben gideydim nolaydı?
Gittin amma yavrum on beş yaşında
Yakışmadı adın mezar taşında!
Çocuk iken er olmaya özendin;
Tabutunda güvey gibi bezendin
Mezarını gerdek sandın, beğendin
Gittin amma yavrum on beş yaşında
Yakışmadı adın mezar taşında!
‘’Nijat’’ deyip seni daim anarım,
Hasretinle inler, ağlar, yanarım;
Öldüğüne artık naçar, kanarım…
Gittin amma yavrum on beş yaşında
Yakışmadı adın mezar taşında!
On beş yaş yerine otuz yaş tamlamasını koyduğumuz da aynen seni anlatıyor bu üstad şair.
Dayanılır gibi değil senin acın! Efendiliğin, cana yakınlığın, güleryüzün, samimiyetin, özverin, asaletin ve sadakatinle geliyorsun gözlerimin önüne! Dün mezarını ziyaret ettim. Bu kez de gene Tanzimat şairi Abdülhak Hamit’in (1851-1937) bir beyti geldi aklıma:
Bu taş cebinime benzer ki, tıpkı makberdir
Dışı durûn ile sukût, zahiri mahşerdir.
(Bu mezar taşı aynen alnıma benziyor) Dışı sessiz, sedasız fakat iç tarafı tıpkı mahşerdir.)
Sevgili, canım oğul, Şimdi de askerden yolladığın bir mektubun geçti elime. Onu okuyorum ve de yazıyorum. Hayatımızın romanının bir parçası gibi:
Kıymetli annem ve babam,
Öncelikle selam eder ellerinizden öper ve hasretle kucaklarım. Sağlığım, sıhhatim yerinde. Tek derdim: Hasret! Neyse ki, sayılı gün tez geçer hesabı artık 60 gün sayıyoruz. İnşallah 60 gün sonra sizlere kavuşacağım.İntikal, denetlemeler derken epey zorlandık. Ancak artık rahatız. Günlerin bir an evvel ve çabuk geçmesi dileğim.
Baba, Tomi’yi, Kâtip Aydın’ın köpeği ile çiftleştiriyormuşsunuz, bakalım yavrular nasıl olacak? Acaba yine 13 yavruya bakmak zorunda mı kalacağız? (Tomi ilk yavruladığında 13 yavru yapmıştı)
Baba, Bağın, üst kısmına, yani odunların olduğu yere bostan yapmazsan sevinirim. Zira orayı çimlendirip gül bahçesi yapmak istiyorum. Haberiniz ola! Ayrıca geldiğim de de Çuğun’a el atmam gerekiyor. Gerçekten yazık oluyor Çuğun’a! Gerçekten yazık oluyor! Yazıhaneleri de birleştirip modern bir hukuk bürosu haline getirmek istiyorum. Umarım, Özdener de İstanbul sevdasından vazgeçer de döner Kırşehir’e…
Annem, Sen nasılsın? Esmer oğlunu askere yollayalı kaç gün olmuş saydın mı? Kaç gün daha bekleyeceksin bilir misin? Canım annem Pelin sana çok yakışmış lan! Yani gelin olarak değil de böyle bir kızınmış gibi. De mi? Artık senin iki kızın var.
Canım annem, kendine dikkat et, iyi bak. Tüm sözlerin bitiminde, bir şeyler söyleyemediğim zaman, insana bir iki mısra her şeyi söyletir. İşte benim size özetleyeceğim bir şiir arka sayfa da öylece duruyor. Okuyun bakalım . (Mektubun arka sayfasını kastediyor) :
Geçici ayrılık benimkisi,
İlk yaz çiçeğine gebeyim,
Ağıtlar yazmayın adıma
Ben ölmedim,
Ölmeyeceğim.
Sıcak saklayın gecelerimi
Karlar altından çıkıp geleceğim
Düşlerinizin ateşinden
Ilık bir rüzgâr gibi eseceğim.
Demlice bir çay koyun üstüne
Aç bir çocuk gibi baseyen sobayı
Nasıl tütüyorsunuz gözlerimde
Öyle tütsün buharı.
Gün gelecek gecikmiş bir çocuk gibi
Bağıra, çağıra, koşup geleceğim!
‘’Er mektubudur görülmüştür’’
Oğlunuz tankçı çavuş Özgür Vahaboğlu
NOT: Güvercinlerime iyi bakın .Ve artık arsada inşaat başlasın geciktikçe zarar etmekteyiz./ Ne yazık ki güvercinlerinin tümünü hırsızlar yumurtalarıyla birlikte ve kafesleriyle çaldılar!)
Adres: Özgür Vahaboğlu
- Zırhlı Tugay Komutan Yardımcılığı
Karargâh Takımı/İslahiye/Gaziantep
Aynı mektuba bir de not düşmüşsün Özgürcüğüm,
‘’İlkokul diploması, Ortaokul diploması, Lise diploması, Üniversite diploması,
Avukatlık ruhsatı,
Alın size bir de: Çavuş diploması! Daha ne yapayım size gardaşım? Başka diploma miploma yok! Ben bu kadar alabildim, elimden gelen bu kadar. Hem artık diploma verseler de almam! Vallahi almam! Billahi almam!” diyerek çavuş diplomanı eklemişsin.
Ve.. bir başka mektubun yine asker ocağından:
Babam, annem, Kardeşim Halide, Kardeşim Özdener, Askerlik dedik, Maraş’a geldik, ordan Antep’e. Hayat ne tuhaf, nereden nereye savuruyor insanı! Daha dün gibi aklımda. İlkokul, orta okul, lise, üniversite.. En çok ta üniversite. İnsan, dönüp arkasına bakınca “ vay be’’ diyor.
Burda disiplin amiri binbaşı Fikret Aksungur’un yanındayım. Aslen Erzurumlu iyi bir insan. Günler Fikret Binbaşı’yla geçip gidiyor. Bir an evvel Mayıs’ın gelmesi umuduyla. Makum tezkere tarihimiz.
BABA! BÜYÜK REİS:
Şu arsa meselesini mektuba da taşıttın yavalla sana helal olsun. Geldiğimde inşallah 1.katı çakmış olur. Tabela da ‘’Vahaboğlu’’ ibaresini eksik etmemiş olursunuz.
Bağda güvercinler çoğalmış. Üst tarafta bostan yapılmamış olursa iyi olur. Malûm Haziran’da bir düğün daha bekliyor bizi. Hazırlıklı olmak gerek.
Yazıhaneyi haftada bir temizletirsen memnun olurum. Ama adam akıllı temizlet, öyle baştan savma olmasın. Çok fazla bir şey yazamıyorum. Hasretle kucaklar, ellerinden öperim. Daim saygılarımla
Oğlun Tankçı Çavuş
Özgür Vahaboğlu (Avukat)
Annem! Güzel anam! Ciğerli anam!
Nasılsın? Gurban olduğum anam, bak üniversiteyi bitiremez, dedikleri oğluna, Avukat olmuş! Daha askerlik var, diyenler vardı. Bak oğluna asker olmuş. Yani anlayacağın el ne derse desin. Allah’ın dediği olur. Pelin’le beni çekemeyen şerefsizler de bir bok yapamaz. Allah onları bildiği gibi yapar. Sen merak etme!
Ece anam benim! Kızın da geldi. Tüm sınavları da geçmiş, gözünüz aydın.
Askerlik insana sevdiklerinin değerini anlatıyor. Bu yönü de çok iyi. Bunun dışındakiler bildik şeyler.
Anam benim. Bi çiğ börek yapsan da yesek ne var?
“Yapardım da yemezdi’’ dediğini duyar gibiyim.
Anam, anam Pelin’e (eşi) iyi bakın. Zaten bakıyorsunuzdur. Asker hali ben yine yazayım dedim.
Halide’m, bacım, Sen neler yapıyon? Bu arada kutluyorum. Tüm dersleri geçmişsin. Sana da bu yakışır zaten. Bacım, benim kendine iyi bak. Yazacak bir şey bulamıyorum.
Hepiniz, hepinize emanetsiniz. Bu yüzden! sırf bu yüzden
Hepiniz, hepinize iyi bakın!
Özgür
Kardeşim Özdener, Nörüyon la? Bu ne biçim iş la? Sen anlan. Ne de olsa askerlik yaptın. Devriyem var la? Gidiyim de sonra sana uzun uzun yazarım.
