Damlaydım su "oldum"..
Çiçek idim fidan..
Gonca idim gül..
Ağaçtım orman oldum..
Satırdım mısra "oldum"..
Çakıldım taş..
Azdım çok..
Kolaydım zor oldum..
Hafif idim ağır "oldum"..
Deli idim akıllı..
Apdal idim evliya..
Kız idim gelin oldum..
İnce idim kalın "oldum"..
Aç idim tok..
Sabırsız idim sabırlı..
Çocuk idim yiğit oldum..
Genç idim yaşlı "oldum"..
Saçlı idim kel..
Eski idim yeni..
Taze idim bayat oldum..
Civciv idim tavuk "oldum"..
Sahte idim gerçek..
Eğri idim düz..
Pis idim temiz oldum..
Vay anam vay..
Evlendim büyümüş "oldum"..
Kucak kucak çocuk doldurdum..
Zehir zemberek konuşmayasın..
Ne oldun ki ne olasın..
"EFENDİM" yukardaki şiirimizde de görüldüğü gibi olmak..
ve olgunlaşmak öyle kolay iş değildir..
"Emek" ister,"sabır" ister,"zaman" ister..İsterde ister ..
Şunu demek isterim ki; naçizane "kâinat" büyük bir olgu..
"İnsan" ise; onun küçültülmüş bir parçası..
"Oldurana" olma yolunda ki tüm gerçek mana da koşturanlara "selam olsun".
Saygılar…
