Şiirlerle, türkülerle Türkiye’nin hal-i pür meali
Ezberimde kalanlar – CENGİZ ÇELİKTEN
Derd-i aşk içre hoşem
El çek ilâcımdan tabib
Kılma derman kim,
Helakim zehri dermanındadır.”
(Fuzuli)
Türkiye Cumhuriyeti halkı dedi:
-Bana lokman hekim gerek (!)
***
Derd çok
Hemderd yok
Yüreklerin kulaklar sağır, bağır bağır bağırıyorum
Koşun kurşun eritmeye çağırıyorum
(Nazım Hikmet)
Derdim çoktur hangisine yanayım
Yine tazemendi ciğer yaresi
(Halk Türküsü)
Onlar ki toprakta karınca,
Suda balık, havada kuş kadar çokturlar;
Korkak, cesur, câhil, hakîm ve çocukturlar
Ve kahreden ve yaratan ki onlardır,
Destanımızda yalnız onların maceraları vardır.
(Nazım Hikmet) (Kuvay-ı Milliye Destanından)
“Gülün tam ortasında ağlıyorum”
(Cemal Süreya) (Uvercinki)
“Uçurumda açan çiçek dedi:
-Yurdumsun ey uçurum”
(Cemal Süreya)
***
“Biz ki İstanbul şehriyiz
Ateşi ve ihaneti gördük”
Nazım Hikmet
***
Muhyidinem dervişem
Hak yoluna ermişem
Onseki zbin alemi
Bir zerrede görmüşem
Muhyidin İbni-i Arabî
Men tâ senin yanında dahi hasretim sana
-Şair Rabia Hatun-
Dost elinden gel olmazsa, varılmaz
Rızasız bahçanın gülü derilmez
Kalpden kalbe bir yol vardır, görülmez
Gönülden gönüle yol gizli gizli
-Neşet Ertaş-
Cumhuriyetimizin bânisi
Memleketin fedakâr sâdık hâdimi
Eşsiz Kahraman Atatürk
Vatan sana minnettardır
-İsmet İnönü-
Anadır ışığa suya benzer
Ana olmuş çocuklarının ilki
Nasıl daha güzel diyebilirim
Anamdır başka biri değil ki
-Fazıl Hüsnü Dağlarca-
Biz Frigya erenleri
Biz ki
Bugüne bugün ölelim
Ne büyük cenaze törenleriyiz
Güngör Dilmen (Midasın Kulakları)
Ben ne yapsam, ne yapsam, ne yapsam
Ben koşarım aşağılara koşarım
Yıkanacak boğulacak su bulsam
-Turgut Uyar-
Bir yandan toprağı sürdük
Bir yandan kaybolduk
Gladyatörlerden ve dişlilerden
Ve büyük şehirlerden
Gizleyerek yahut döğüşerek
Geyikli geceyi kurtardık
-Turgut Uyar-
Üşürdük çok üşürdük
Üşümekti bütün yaşadıklarımız
Üşürdü ellerimiz ayaklarımız
Sonsuz uzun sakallarımız
-Turgut Uyar-
