Seyfe Gölü suskun, Seyfe Gölü çaresiz… Birkaç gün önce yine Seyfe Kuş Cenneti’ndeydim… Bir doğa, bir tabiat tutkunu olarak, Seyfe Gölü’nü uzun uzun elemler içinde seyrettim… İnsan üzülmeden edemiyor. Tam o sırada uzaklardan bir grup flamingoların geldiğini gördüm.
Seyfe Gölü suskun, Seyfe Gölü çaresiz…Birkaç gün önce yine Seyfe Kuş Cenneti’ndeydim…
Bir doğa, bir tabiat tutkunu olarak, Seyfe Gölü’nü uzun uzun elemler içinde seyrettim…
İnsan üzülmeden edemiyor.
Tam o sırada uzaklardan bir grup flamingoların geldiğini gördüm. Heyecanlandım, alkış tuttum.
Uzun, kırmızı bacaklarıyla gölün üzerine doğru kanat çırparak inmek istiyorlar, ama inmiyorlardı nedense…
“Yapmayın, hadi gölün üzerine” inin dedim.
Baktım onlara uzun uzun hayıflanarak…
Hepsi de havada kanat çırpıp duruyorlardı…
Flamingolar Seyfe Gölü’ne havadan baktılar, baktılar… Tekrar havalandılar.
Onları görünce şöyle yorumladım, anaç kuş beraber getirdiği kuşlara bir şeyler mi anlatıyordu acaba…
“İşte burası göçüp konduğumuz yerimiz mi?” diyordu ki?
“İşte burası bizim mekânımız mıydı?” diyordu ki?
“İşte kışı burada geçirdiğimiz yer mi?” diyordu ki?
“Yavrularımızı büyüttüğümüz sulak yerimiz mi” diyordu ki?
Gölün suyu çekilmiş… Çekilmiş neredeyse bir metrekare yer kalmıştı.
Angutlar, turnalar, dikkuyruklar gözükmüyordu eskisi gibi…
Diğer su kuşları da yoktu nedense…
Birkaç martı gördüm, yazık diyerek seyrettim onları…
Kim bilir onlar da yolunu mu şaşırmışlardı?
Flamingolar yeniden havalandılar, Seyfe Gölü’ne inmediler, inmek istemediler nedense…
Hepsi üzgün, hepsi perişandı…
Kim bilir suya şöyle bir batıp çıkmak mı istiyorlardı ki?
Eski Seyfe Gölü’nü arıyorlardı galiba.
Yok artık Seyfe Gölü’nde eski güzellikler…
Seyfe Gölü’nün değişmez su kuşları da yoktu.
Hepsi terk etmişlerdi burayı…
Uçup gitmişlerdi kim bilir hangi mekânlara, hangi göllere… Hangi sulak alanlara…
Seyfe Gölü’ne inmeyen, inmek istemeyen kırmızı ve uzun bacaklı, büyük gagalı flamingolar kanat çırparak gölün üzerinde şöyle biraz uçtular. Sonra hep birlikte havalanıp gözden kayboldular.
Kim bilir gölün üzerinde son kere bakarak veda etmişlerdi Seyfe’ye…
Onları bilmiyorum ama, benim gözümde iki damla yaş süzüldü.
Hem üzüldüm, hem de duygulandım. Bahçemde canlısı olmasa da flamingo kuşumun, gelince boynuna sarıldım.
Allah kimsenin yurdunu, yuvasını bozmasın dedim içimden…
Geçmiş yıllarda kim bilir kaç mevsim kışta, baharda, yazda Seyfe Gölü’ne gelmiş, fotoğraf çekmiş, görüntüler almış, haber yapıp ulusal gazete ve televizyonlara göndermiştik.
Şimdi bakıyorum da Seyfe Gölü tamamen ölmek üzere…
Göl çekildiği kadar çekilmiş, gölün bulunduğu alanda şimdi köylülerin hayvanları otluyor.
Hatta bir atın üzerinde sığır çobanını hayvanları otlatırken gördüm.
Fareler gölün kuruyan kısımlarında çıkan bitkileri delik deşik etmişler.
Ya, görüyor musunuz bir zamanlar “Seyfe Kuş Cenneti” diye anılan, bilinen yerli ve yabancı turistlerin ziyaret ettiği o eski Seyfe Gölü’nden eser kalmamıştı.
Başta flamingolar, turnalar, dikkuyruklar, angutlar gölü terk etmişlerdi.
Şimdi çok az da olsa sığırcıklar, serçeler, yolunu kaybetmiş martılar kanat çırpıyordu, oradan oraya uçuyordu çaresizce…
Arzumuz ve dileğimiz Seyfe’yi terk edip giden flamingolar, turnalar, angutlar, dikkuyruklar en kısa sürede yurduna, yuvasına dönerler. Uzak yerlere gitmemişlerdir diye düşünüyorum. Yanı başımızdaki Kayseri Sultan Sazlığı’na geçici olarak misafir gittiklerini düşünüyorum.
İnşallah yeniden bahar yağmurlarının yağmasıyla kuraklığın biteceğini, Seyfe Gölü’nün tabi konukları olan yüzlerce kuş türünün yeniden yuvalarına döneceklerini düşlüyorum. İnşallah öyle olur.
Çünkü Seyfe Gölü’ndeki yüzlerce kuş türü buraya, buranın havasına, suyuna, toprağına, gecesine, gündüzüne, en önemlisi insanlarına aşıktılar.
Yüzlerce kuş türü başka yerlere alışamazlar. Onlar buraya aşık, buranın insanları onlara aşık.
Kopamazlar birbirlerinden…
Ey flamingolar neredesiniz?
Yakında yine yağmurlar başlayacak, gelin artık gölünüze, yuvanıza…
Sizleri yeniden Seyfe Gölü’nde görmek istiyoruz.
Seyfe Gölü sizler olmadığınız sürece yüzlerce kuş türleriniz buraya yerleşmedikçe bizler rahat edemeyeceğiz.
Nerdesiniz, nerdeyseniz Seyfe Gölü azalan suyuyla sizleri bekliyor.
Çünkü bizler sizleri seyretmeyi özledik.
Sonra, büyük bir hayal kırıklığı, üzüntü ve elemler içinde Seyfe Gölü’nü kaderiyle baş başa bırakarak Kırşehir’e dönüyorum.
Bundan sonra Seyfe Gölü’nün akıbeti ne olur bilmiyorum.
Bildiğim bir şeyi söyleyeyim devlet burayı koruma altına alıp, eski güzelliğine kavuşturulmanın çalışmalarını yürütmelidir.
Orman Su İşleri Bakanlığı ne güne duruyor? Bakanı Kırşehir’e getirip Seyfe Gölü’nü bizzat görmesi sağlanmalıdır. Buna mecburuz. Kırşehir’in olmazsa olmaz sorunudur.
Yoksa kuşların bile terk ettiği Seyfe Gölü göz göre göre, çırpına çırpına ölüyor.
Bu göl başka illerde olsaydı böyle mi olurdu?
O ilin yöneticileri, siyasileri, sahipleri ne yapardı bilemiyorum.
Adı Kırşehir olunca sahipsizliği ortaya çıkıyor.
