On beşe gelmeden everdi baban
Sonrası kolay mı sandın İsmail
Uğraşıp didinme boşuna çaban
Bölerler hisseni yandın İsmail
Anan baban yaşlı kardeşler küçük
Bir ağabeyin var akıldan kaçık
Hanımın on üçte, rengi pek uçuk
Derdin âlâsına kondun İsmail
Acımasız yıllar dönmez geriye
Aşk nedir bilmeden gittin ariye
Gördün sekiz çocuk verdi Nuriye
Henüz otuzunda söndün İsmail
Anadan babadan geldikçe emir
Çalışmakla geçti uzun bir ömür
Çarşı pazar ne ki, yediniz hamur
Doktor kapısına indin İsmail
Yaşlılar göçünce bölündü paylar
Hisseye düşene diklendi tüyler
Hebaya gidene faydasız vaylar
Eşekten düşmüşe döndün İsmail
Nuriye pek hasta kalmamış özü
Açılıp kapanır, tavanda gözü
Ağlaşır çocuklar içinde sızı
Kırkında dullardan dendin İsmail
Genç yaşta evlenip kalma zârında
Solarsın habersiz ilkbaharında
Niceler kül oldu yandı harında
Bize hüzünleri sundun İsmail
