6 Aralık 1996 tarihinde aramızda ayrılan ebediyete intikal eden eşsiz insan gönüllere taht kuran PRF DR MEHMETALİ ALTIN için 26 Aralık 1996 günü ölümünden sonra yazdığım bir şiiri bugün sevenleriyle dostlarımla arkadaşlarımla paylaşmak istedim.

Rahmetli ile Kale Ortaokuluna başladığım 1960 yılında tanışmak nasip oldu. Lise yıllarında namı diğer LEFTER olarak bilinirdi. O zamanlar ben Çukur ÇAYIR mahallesinde otururdum. O da Bağbaşı Mahallesinin başlangıcı olan ilk evde otururdu.

Zaman zaman geceleri yanına giderdim derslerimde bana yardımcı olurdu evleri bir oda bir mabiyen şimdinin salonu birde evlik denilen ev eşyalarının yatakve yorganların kışlık yiyeceklerin konulduğu o zamanlar evlik diye adlandırdığımız bir oda vardı geceleri rahmetlinin annesi babası ebesi kardeşleri evlikte otururlardı 14 numaralı lamba şişesiyle yanan gaz lambasının ışığında ders çalışırdık ders bitince beni Çukur Çayır camisine kadar getirir tekrar evine dönerdi.

Gazi Hastanesi baş hekimiyken ANAP tan milletvekili oldu ama kader işte daha bir yılını doldurmadan hastalanıp aramızdan ayrıldı. Hemşehrilerinin yardımına koşardı çalıştığı hastanelerde tüm Kırşehirlilere canı gönülden hizmet verdi. Aday olduğunda partili partisiz tüm Yağmurlular gerek maddi gerek manevi desteklerini esirgemediler bu hemşehrilerimizede çok teşekkür ediyorum Mehmet Ali ağabeyimle daha çok anılarım var ama şimdi burada uzatmak istemedim hemen şiire başlıyayım istedim.

PROF DR MEHMET ALİ ALTIN İÇİN

Zor şartlar içinde okudun yazdın

Fakirlik var idi kadere kızdın

Seçimde köyleri konvoyla gezdin

Acın içimizi yaktı kavurdu

Felek seni nasıl bizden ayırdı

Fakirdin fakirin babası oldun

İnsanlar yanında sevilen kuldun

Böyle bir derdi sen nasıl buldun

Acın içimizi yaktı kavurdu

Felek seni nasıl bizden ayırdı

Hacettepe Erciyeste Gazi de

Bütün hizmetlerin şimdi mazide

Kötü insanlara DÜNYA bakide

Derdin ayrı idi senin ellerde

İnsanlığın hizmetlerin dillerde

Ömrün mücadele acıyla dolu

Hiç kötü demedi bir ALLAH kulu

Kırşehirin oldun bir ALTIN OĞLU

içimiz yandı gözümüz yaşlı

Saçların simsiyah ey kalın kaşlı

Kırşehirli sana verdi oyunu

Biliyorduk insanlığını soyunu

Unutmazdın hemşehrini köyünümahmut özdemir

Acın içimizi yaktı kavurdu

Felek zamansız bizden ayırdı

Kırşehire hizmeti ibadet saydın

Ne hayata ne de KIRŞEHİRE doydun

Kansermiş dediler ellerde duydum

Acın içimizi yaktı kavurdu

Felek zamansız bizden ayırdı

Adın gönüllerde türkün dillerde

Cenazende bütün millet yollarda

Sevenlerin ne acılı hallerde

Toprağın bol olsun RUHUN ŞAD OLSUN

İNSANLIĞIN HERKESE ÖRNEK OLSUN…