6 Aralık 1996 tarihinde aramızda ayrılan ebediyete intikal eden eşsiz insan gönüllere taht kuran PRF DR MEHMETALİ ALTIN için 26 Aralık 1996 günü ölümünden sonra yazdığım bir şiiri bugün sevenleriyle dostlarımla arkadaşlarımla paylaşmak istedim.
Rahmetli ile Kale Ortaokuluna başladığım 1960 yılında tanışmak nasip oldu. Lise yıllarında namı diğer LEFTER olarak bilinirdi. O zamanlar ben Çukur ÇAYIR mahallesinde otururdum. O da Bağbaşı Mahallesinin başlangıcı olan ilk evde otururdu.
Zaman zaman geceleri yanına giderdim derslerimde bana yardımcı olurdu evleri bir oda bir mabiyen şimdinin salonu birde evlik denilen ev eşyalarının yatakve yorganların kışlık yiyeceklerin konulduğu o zamanlar evlik diye adlandırdığımız bir oda vardı geceleri rahmetlinin annesi babası ebesi kardeşleri evlikte otururlardı 14 numaralı lamba şişesiyle yanan gaz lambasının ışığında ders çalışırdık ders bitince beni Çukur Çayır camisine kadar getirir tekrar evine dönerdi.
Gazi Hastanesi baş hekimiyken ANAP tan milletvekili oldu ama kader işte daha bir yılını doldurmadan hastalanıp aramızdan ayrıldı. Hemşehrilerinin yardımına koşardı çalıştığı hastanelerde tüm Kırşehirlilere canı gönülden hizmet verdi. Aday olduğunda partili partisiz tüm Yağmurlular gerek maddi gerek manevi desteklerini esirgemediler bu hemşehrilerimizede çok teşekkür ediyorum Mehmet Ali ağabeyimle daha çok anılarım var ama şimdi burada uzatmak istemedim hemen şiire başlıyayım istedim.
PROF DR MEHMET ALİ ALTIN İÇİN
Zor şartlar içinde okudun yazdın
Fakirlik var idi kadere kızdın
Seçimde köyleri konvoyla gezdin
Acın içimizi yaktı kavurdu
Felek seni nasıl bizden ayırdı
Fakirdin fakirin babası oldun
İnsanlar yanında sevilen kuldun
Böyle bir derdi sen nasıl buldun
Acın içimizi yaktı kavurdu
Felek seni nasıl bizden ayırdı
Hacettepe Erciyeste Gazi de
Bütün hizmetlerin şimdi mazide
Kötü insanlara DÜNYA bakide
Derdin ayrı idi senin ellerde
İnsanlığın hizmetlerin dillerde
Ömrün mücadele acıyla dolu
Hiç kötü demedi bir ALLAH kulu
Kırşehirin oldun bir ALTIN OĞLU
içimiz yandı gözümüz yaşlı
Saçların simsiyah ey kalın kaşlı
Kırşehirli sana verdi oyunu
Biliyorduk insanlığını soyunu
Unutmazdın hemşehrini köyünümahmut özdemir
Acın içimizi yaktı kavurdu
Felek zamansız bizden ayırdı
Kırşehire hizmeti ibadet saydın
Ne hayata ne de KIRŞEHİRE doydun
Kansermiş dediler ellerde duydum
Acın içimizi yaktı kavurdu
Felek zamansız bizden ayırdı
Adın gönüllerde türkün dillerde
Cenazende bütün millet yollarda
Sevenlerin ne acılı hallerde
Toprağın bol olsun RUHUN ŞAD OLSUN
İNSANLIĞIN HERKESE ÖRNEK OLSUN…