Her ne kadar ahiliğin merkezi olan Kırşehir örneğinden hareketle ahiliğin ahlâk ve görgü kurallarının günümüze yansımalarını incelemişsek de ahiliğin yayıldığı Anadolu, Azerbaycan ve Balkanlar coğrafyasında yaşayan Türk İslâm toplumunda da aynı kuralların geçerli olduğunu görmek mümkündür.
Millî ve ahlâkî değerlerini kaybeden hiçbir toplumun varlığını devam ettirmesi mümkün değildir. Tarih bunun aksini gösteren tek bir örneği kaydetmemiştir. Bir toplumun varlığını sürdürmesinin millî benliğini, dilini, kültürünü, töresini korumasına bağlı olduğu herkesçe bilinen bir gerçektir. Bunu da güçlü ve dinamik bir toplum başarabilir. Toplum bu gücü yüksek ahlâkî ve insanî değerlere sahip, görev ve sorumluluklarının bilincinde olan, çalışkan, dürüst, adil bireylerin çoğalmasıyla mümkün olur.
Türk toplumunun bugünkü en önemli problemi, siyasal veya ekonomik nedenlerden ziyade eğitim ve kültür meselelerini henüz tam anlamıyla çözememiş olmasıdır. Son yüzyılda Batılılaşma hevesiyle küreselleşme adı altında, bir değişim sürecine girdik. Batı, son derece yumuşak, güleryüzlü ve hoşgörülü bir üslupla önümüze sunulmakta; başta İngilizce eğitim olmak üzere, müzik, moda gibi yollarla eğitimimizi, kültür ve medeniyetimizi ortadan kaldırarak, millî ve manevî değerleri aşındırmaya, bizi bütün unsurlarıyla kendi medeniyetinin bir parçası yapmaya çalışmaktadır.
Toplumu içten içe kemiren yolsuzluklardan, adalet duygusunun ve iş ahlâkının zayıflamasından, bireysel zaaflardan ve başkalaşmadan arınmış, yüksek ahlâk ve seciyeye sahip, sağlıklı ve dinamik işleyen bir toplum yaratmak ana hedefimiz olmalıdır.
Eğitimin ilk safhasından itibaren iyi insan, iyi vatandaş sözleriyle özetlediğimiz ideal insan tipini ortaya koymak ve eğitimimizi buna yönlendirmek ana hedefimiz olmalı; eğitimin ilk kademesinden itibaren çocuklarımıza sağlıklı bir toplumun temel dinamikleri, ahlâk ve görgü kuralları benimsetilrneye çalışılmalıdır.
Bunun için işe ilköğretim okullarında görgü ve nezaket kurallarının, meslek eğitimi veren eğitim kurumlarında iş ve meslek ahlâkının, diğer eğitim kurumlarda ahiliğe de yer verilen kültürel tarihimizin öğretildiği konuların ders olarak okutulmasından başlayabiliriz.
KAYNAKÇA
Çalışkan, Yaşar - İKİZ, M.Lütfi (1993). Kültür, Sanat ve Medeniyetimizde Ahilik, Kültür bakanlığı Halk Kültürlerini Araştırma ve. Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları: 193, Gelenek Görenek ve İnançlar Dizisi: 15, Ankara.
Gölpınarlı, Abdülbaki (1950). İslâm ve Türk İllerinde Fütüvvet Teşkilatı ve Kaynakları” İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 11. Cilt, Ekim 1949 -Temmuz 1950, No: 14, İstanbul.
Seyfeli, Mahmut (1995). Kırşehir Halk Edebiyatı, Folklor ve Etnografyası, (Erciyes Üniversitesi Sos. Bil. Enst. T.D ve Ed. Bl. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Danışman: Prof. Dr. Tuncer GÜLENSOY) Kayseri 1995.