Neden hep zamanı geçince veriliyor bazı hak edişler?. .
Neden hep zamanı geçince veriliyor bazı hak edişler?..Neden ölümünden sonra, yaşarkenkinden daha çok hatırlanıyor ölenler?
Büyük ozanımız, bozkırın tezenesi Neşet Ertaş gibi, arabesk müziğin kralı Müslüm Gürses gibi…
Yıllarca küsüp memleket hasretiyle yanan Neşet’imiz değil miydi ölümüyle Kırşehir’i sanatçı, siyasetçi binlerle dolduran?
Ölümüne gösterdiğimiz ilgilinin onda birini yaşarken gösterseydik, yıllarca elin memleketini kendine yurt eder miydi acaba?
Yine geçtiğimiz günlerde hayatı filme çekilen Müslüm Gürses’te öyle değil mi? Her yerde film afişleri, şarkıları, fragmanları. Acaba bu kıymet yaşarken de verilmiş miydi ona?
Merak ediyorum insanoğlu neden zamanında bilmez kadir kıymet te hep sonradan gelir aklı başına…
Bir söz var, “Ölüler yaşayanlardan daha çok çiçek alır; çünkü pişmanlık minnetten daha güçlüdür” diye.
Ne kadar da doğru değil mi? Yaşarken bilemediğimiz kıymeti hatta yaşamı da geçtim zamanında veremediğimiz değeri hep kaybedince anlıyoruz ne yazık.
Çünkü çok gururluyuz, çok mağruruz, burnumuz yere düşse eğilip almayacak kadar kibirliyiz!..
Çünkü anca yaşamaya gelmişiz bu dünyaya. Yiyip içip gideceğiz sanıyoruz.
Kim kırılmış, kim üzülmüş umurumuzda değil çünkü.
Varsa yoksa doymaz bilmeyen nefsimiz. Canı ne istiyorsa yiyen, canı ne istiyorsa giyen, gözü ancak toprakla doyacak nefsimiz!
Zarifoğlu ne güzel söylemiş, “Burası dünya, ne çok kıymetlendirdik oysa bir tarla idi ekip biçip gidecektik” diye.
Bir anlasak…
Kendime de söylüyorum bunları, sanmayın ki ben hep bunun bilincinde olarak yaşıyorum.
İnsansın, var işte hepimizde biraz unutkanlık, biraz nankörlük, biraz çiğ süt emmişlik.
Zamanın da bilelim sevdiklerimizin kıymetini, zamanında alalım bir demet çiçekle, bir gönül…
Çünkü ölüm her an, her saniye peşimizde. Kimsenin yarına çıkacağının garantisi yok.
Varsın gururumuz incinsin, varsın ödün verelim kendimizden. Ölmeden öldürelim nefsimizi…
Hayatta dönüşü olmayan yollar var biliyorsunuz, haydi sevdiklerinize bir gül verin, gülünüz yoksa gülüverin…
Verin çünkü çok geçten daha kötüsü yoktur hayatta…
