Kırşehir’de iş çıkışı arkadaşlar ile kafeye gidip kahve içip sohbet edelim dedik. Kafenin isminin hiç önemi yok.

Kırşehir’de iş çıkışı arkadaşlar ile kafeye gidip kahve içip sohbet edelim dedik. Kafenin isminin hiç önemi yok. İçeri bir girdik maşallah tıklım tıklım dolu neyse ki oturacak bir yer bulabildik. Ama içeri çok sessiz, kimse yanındaki ile konuşmuyor.
Bir gariplik var, herkes elindeki telefon ile meşgul ama Allah’tan telefonlar sessiz konumda kimseyi rahatsız etmiyor!
Ne kadar yalnızız!
Herkesin elinde telefon yanında aynı masadaki arkadaşı ile konuşmak yerine telefonda chat yapmayı tercih ediyor.
İyi de biz bu kafeye neden geldik?
Bu durum aslında sadece kafeler de olmuyor, evde iş yerinde cadde de sokakta, düğünde, cenazede hemen her yerde…
Yahu biz bu kadar mı yalnız bir toplum olduk?
Yoksa bu kadar mı yalnızlığı sever olduk?
Bu durum sadece gençlerde mi var hayır tabi ki de herkesimde var.
Tamam teknoloji güzel faydalı ama günde bir saatini bari insanlar birbirleri ile konuşup hasbıhal etmeye verse ne iyi olur!
Günümüzde bunu yapmak neredeyse imkânsız. Yemek yemeye git, çekin yap, çay içmeye git çekin yap, alışveriş yap çekin yap… Ne güzel. Bununla da yetinmeyip görmemişler gibi aldığı elbiseyi, yediği yemeği paylaşanlar bile var.
Ne ayıptır ki eskide yenilen içilen ne söylenir ne de bu işler ulu orta yapılırdı…
İnternetsiz hayat neredeyse imkânsız hale geldi. Bu işi çok yapan kişiler günlük hayattan kopmuş, hayattan zevk alamaz hale gelmişler. Bir tür hastalık bu aslında. Ya da bağımlı olmak gibi. Bırakamıyoruz telefonu elimizden. İnterneti 24 saat kullanmayan varsa ödül vermek lâzım.
İnsanların sosyal yaşantıları neredeyse bitmek üzere, iş yerlerinde verim azaldı, insanlar kendilerini işe veremiyorlar hep elleri gözleri telefona gelecek olan mesajda!
Halsizlik yorgunluk uykusuzluk hat safhada. Aile bağları kopmuş, evlilikler çatırdamaya başlamış, eş dost ve akrabalardan uzaklaşma baş göstermiş. Ahlâksızlık diz boyu…
Peki, nasıl kurtulacağız bu işten?
Kendinize zaman ayırın, internete lâzım olduğunda girin, internet ve telefonla en az zaman geçirecek oranı belirleyin.
Sosyal sitelerden sadece birini kullanmaya çalışın.
Mesela bir gün hiç internete girmeyin. Daha sonra bunu iki güne üç güne çıkarın sonra gerekli olduğunda kullanacaksınız. Ben denedim emin olun sizde deneyin ve yalnız olmadığınızı göreceksiniz.
Bizi yalnızlığa iten her ne var ise hayatınızdan çıkartın işte o zaman inanın çok mutlu olacaksınız.