BABAMSIN CANSIN (1928-2004)
Hayat kavgasıyla savaşa girip
Güveni cesaret olandı babam
Uzak geleceği yakında görüp
Dersini bilenden dilendi babam

Dedesi Hasan’dan almıştı adı
Kıvırcık saçları erken taradı
Ölünce anası almaz muradı
Yetimler içinde kalandı babam

Gadersiz İreşit kaldı dullara
Rıza, Halil, Tahsin, Hasan kullara
Ana bulmak için düştü yollara
Anasız garipçe solandı babam

Rıza, Halil erken gitti gurbete
Yetim kuzuları düşmeden bite
Everdi Tahsin’i erdi rahata
Yengesini ana bilendi babam

Dalgara harbinde! yedi kurşunu
Horla savaşında! almaz dersini
Vermedi topraktan bir tek arşını
Tabanca belinde yelendi babam

Ankara’da asker ana kuzusu
Bacağından gitmez mermi sızısı
Kore’ye gitmemek alın yazısı
Bekir Sıtkı ismim alandı babam

Keleşten birisi, giyim yerinde 
Kızlardan bir kaçı yandı korunda
Sormayın çulsuza derdi derinde
Kadriye düğünsüz gelendi babam

Fakirlik suç değil, yenmek elinde
Azimle çalıştı geçim yolunda
Kahveci, çelikçi kendi halında
Bakliyat, nakliyat dolandı baba

Yetmiş bir de göçüp şehre gelince
İlkin pastacılık kısmet olunca
Kader ipçiliği meslek kılınca
Dükkanlar peş peşe ulandı babam

Evlendi çocuklar, budur zaferi
Sığmadı kabına gitti ileri
Siyaset, başkanlık durmadı geri
Pınarlar yaptıkça gülendi babam

Yandı sevdasıyla şiirler yazdı
Nice mısralara derdini dizdi
Kesildi mecali, mezarın kazdı
Mutluluk tatmadan ölendi babam